-
Vele technieken
Fleur heeft niet één techniek. Het liefst zou ze voor elk nieuw boek, een nieuwe manier van illustreren willen uitvinden. Dat is erg vermoeiend, steeds iets nieuws te moeten uitvinden, maar Fleur kán niet anders. Als ze steeds hetzelfde zou doen, zou ze vinden dat ze ‘vals speelde’, en voor de makkelijke weg zou kiezen. Het voordeel van steeds iets nieuws doen, is dat je altijd weer nieuwe dingen leert. Het nadeel is, dat het tijdrovend is én spannend. Je weet immers nooit van te voren of het gaat lukken. (Gelukkig mag Fleur van zichzelf wél dezelfde techniek gebruiken, als ze een nieuw deel illustreert van een boek uit dezelfde reeks. En daarom zien alle hondjes in de vier Superguppie bundels er hetzelfde uit.)
-
Zeeuwse krastechniek
Voor Bibi’s Bijzondere Beestenboek verzon Fleur een nieuw soort goedkoop scaperboard: krastekeningen op zwartgeverfde glasplaat. (Goedkoop, omdat je de glasplaten weer kan afspoelen en hergebruiken!) Fleur haalt hiervoor goedkope wissellijstjes bij de Blokker, en bestrijkt de glasplaten met een dunne laag zwarte verf. Als de verf droog is, kan ze met een krabbertje (of een spijker of prikpen) de verf wegkrassen. Als de tekening klaar is, legt ze de glasplaat onder de kopieermachine, en voilá: de tekening is klaar!
Mocht ze nou tussendoor een foutje maken, en teveel verf hebben weggekrabt, dan is dat geen probleem. Hup, een kloddertje verf erbij, en opnieuw proberen. -
Eenvoud
Fleur houdt van eenvoud. Eenvoud in eten. (Een simpele Italiaanse gerecht bereid met een paar goede ingredienten.) Eenvoud in kleding (Zeg maar gerust: altijd hetzelfde, en altijd in het zwart). En Fleur houdt ook van eenvoud in beeld, dus het is niet vreemd dat Fleur in haar werk ook op zoek is naar eenvoud. Dat betekent weghalen, weghalen, weghalen. Ja, alles wat teveel is, schrappen en wegdoen. En dat kleine beetje dat dan overblijft, moet dan zo sterk mogelijk naar voren komen. Dus daar mag best overdreven worden.
-
Gekraste lijnen en zeefdruk
De ’Zeeuwse’ krastechniek komt in lijnvorm terug in de kartonboekjes van Piep. Maar dit keer is er kleur aan toegevoegd, door middel van gekleurde gezeefdrukte vlakken.
Alles is met de hand gemaakt en uiteindelijk samengevoegd in de computer. -
Houtsnede
‘Mama is een fabriek’ (een prentenboek over zwangerschap en geboorte) bezorgde Fleur pijnlijke handen en een vermoeide rechterarm. Met vingers vol pleisters en blaren gutste ze de illustraties fanatiek uit het hout.
De uiteindelijke illustraties verkreeg ze, door de houten illustratie in te rollen met block-print verf, en deze op papier af te drukken. -
Voor wie het was ontgaan: Fleur is dol op zwart.
-
Abstract of herkenbare emotie?
Als Fleur aan het werk is, wordt ze steeds heen en weer geslingerd, tussen haar hang naar abstractie en haar hang naar emotie in het beeld. Het moet abstracter! Nee stop: het moet liever! Abstracter, liever, abstracter, liever, abstracter, liever... om gek van te worden!
In het prentenboek 'Hallo' heeft ze een goede mix gevonden, tussen deze twee uitersten. (Het is zelfs een stukje drukker geworden in haar illustraties!)
-
Gemengde technieken
In het prentenboek ‘Hallo’ is Fleur op zoek gegaan naar verschillende structuren. Ze wilde laten zien, dat de huid van een olifant er anders uitziet dan het glimmende huidje van een pinguïn. Hiervoor gebruikte Fleur een glasplaat en verf.
Door de verf dik op een glasplaat te kwasten, en er dan een papier over te wrijven, ontstaat de afdruk van het huidje van de pinguïn. Als je een verfrollertje gebruikt, en de plaat juist dun insmeert, ontstaat de huid van een olifant. Uit die verschillende structuren knipte ze de illustraties. -
Prentenboek ‘Hallo’ Collage van geknipte structuren.